metodą impulsową
Encyklopedia PWN
metoda badania krótko żyjących produktów pośrednich, tworzących się w reakcjach fotochemicznych;
telekom. w systemach teletransmisyjnych zasada tworzenia sygnałów cyfrowych o dużej przepływności przez łączenie sygnałów o mniejszej przepływności;
przyporządkowywanie elementom wiadomości — wg reguły zw. kodem — ciągów sygnałów elementarnych (ciągów kodowych);
dziedzina badań struktury i właściwości materii obejmująca metody, w których wykorzystuje się fale akustyczne o różnych zakresach częst.: dźwiękowe, ultra- i hiperdźwiękowe (od kilku Hz do 1012 Hz);
telefonia
dział telekomunikacji porozumiewawczej zajmujący się przekazywaniem dźwięków mowy (z wystarczającą zrozumiałością) pomiędzy co najmniej 2 abonentami sieci telefonicznej, za pośrednictwem urządzeń telekomunik.;
[gr.],
widmo sygnału, widmo przebiegu wielkości,
rozkład wartości określonej wielkości fizycznej charakteryzującej sygnał w zależności od jego częstotliwości;
